همه ما گاهی در زندگی به زمان‌هایی برای خلوت با خود و دوری از شلوغی نیاز داریم، اما برای برخی، این تمایل به تنهایی بخشی از هویت شخصیتی آنها به حساب می‌آید. «درونگرایی»، ویژگی شخصیتی است که در آن افراد از خلوت با افکار و احساسات درونی خود انرژی می‌گیرند و اغلب تنهایی را به شلوغی و حضور در جمع‌های بزرگ ترجیح می‌دهند. افراد درونگرا به تنهایی، فعالیت‌های آرام مانند کتاب خواندن یا نقاشی و محیط‌های کم‌سر‌و‌صدا علاقه‌مندند و حضور در جمع باعث کاهش انرژی‌شان می‌شود.
این ویژگی شخصیتی بر دنیای درون تمرکز دارد و به معنای انزوا یا کمرویی نیست، بلکه نشان‌دهنده عمق در تفکر و ترجیح کیفیت بر کمیت در تعاملات است. در این مقاله از هستیار به «درونگرا یعنی چی» می‌پردازیم و جنبه‌های مختلف درونگرایی، تأثیر آن بر زندگی روزمره و نقاط قوت این سبک شخصیتی را بررسی می‌کنیم.
درونگرا یعنی چی؟
کارل گوستاو یونگ، روان‌شناس مطرح سوئیسی، در اوایل قرن بیستم، در کتاب «انواع روان‌شناختی» بیان کرد که درونگرایی و برونگرایی دو جهت‌گیری اساسی در شخصیت انسان هستند که نحوه تعامل افراد با جهان را شکل می‌دهند. یونگ اولین فردی بود که مفهوم درونگرایی را مطرح کرده و درونگراها را افرادی که انرژی روانی خود را از دنیای درونی افکار، احساسات و ایده‌های خود به دست می‌آورند، معرفی کرد. اما دقیقاً درونگرا یعنی چی؟
درونگرایی ویژگی شخصیتی است که با تمرکز بر دنیای درونی احساسات و افکار، به جای تحریکات بیرونی تعریف می‌شود. این ویژگی که در طیف شخصیتی مقابل برونگرایی قرار دارد، به معنای خجالتی بودن یا انزواطلبی نیست، بلکه نشان‌دهنده تمایل به محیط‌های آرام، تمرکز بر دنیای درونی و تعاملات عمیق‌تر است.
برخلاف برونگراها که به سمت دنیای بیرونی(مردم، فعالیت‌ها و اشیاء) گرایش دارند، افراد درونگرا(به انگلیسی Introvert)، به تأمل، خوداندیشی و پردازش درونی تمایل دارند. درونگراها بیشتر ساکت و محتاط هستند. این افراد پس از شرکت در یک مهمانی یا گذراندن وقت با مردم، اغلب احساس می‌کنند که نیاز به گذراندن زمانی به تنهایی دارند؛ به عبارت بهتر، شخصیت درونگرا از تفکر انرژی می‌گیرد و در اجتماع انرژی خود را از دست می‌دهد.
در‌حالی‌که درونگراها بین 25 تا 40 درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند، همچنان تصورات غلط زیادی درباره این تیپ شخصیتی وجود دارد و عده‌ای افراد درونگرا را با القاب گوشه‌گیر، منزوی و خجالتی تعریف می‌کنند.
تفاوت درونگرا، برونگرا و میانگرا
همان‌طور که گفتیم، روان‌شناس کارل یونگ، اولین‌بار دو طیف شخصیتی به نام درون گرا و برونگرا را معرفی کرد. علاوه بر این، بر اساس بسیاری از نظریه‌های شخصیت، هر فردی دارای درجاتی از درونگرایی و برونگرایی است که به اصطلاح به آن میانگرا گفته می‌شود. در ادامه به مقایسه این سه ویژگی شخصیتی می‌پردازیم.
- درونگرا
درونگراها ترجیح می‌دهند در فعالیت‌هایی با محرک کمتر شرکت کنند. این افراد علاقه دارند روی یک فعالیت متمرکز شوند، موقعیت‌ها را به دقت تجزیه و تحلیل کرده و قبل از صحبت بیشتر فکر کنند. افراد درونگرا معمولاً دوستان صمیمی کمی دارند و در تنهایی راحت‌تر، شاد‌تر و موفق‌تر هستند. درونگراها بیشتر تمایل دارند از مرکز توجه یا تعارض دوری کنند و دنیای درونی خود را ترجیح می‌دهند. به همین دلیل، آنها به‌عنوان افرادی محتاط و ساکت شناخته می‌شوند. از آنجا که درونگراها در ارتباط کلامی با چالش مواجه‌اند ممکن است زمان بیشتری را به نوشتن، نقاشی‌کردن یا گوش‌دادن به موسیقی اختصاص دهند.
- برونگرا
نقطه مقابل درونگرایی، برون گرایی است. برونگرا فردی است که انرژی خود را از بودن در کنار افراد دیگر می‌گیرد. فردی که درونگرا است ممکن است بسیار پر حرف به نظر برسد و در میان همسالان محبوب باشد. این افراد دوستان بیشتری دارند و از صحبت‌کردن با دیگران، ابراز کلامی خود و درگیر‌شدن با دنیای بیرون لذت می‌برند. برونگراها معمولاً در زندگی روزمره خود با اعتماد به نفس و پرحرف هستند. آنها همچنین بسیار خوش‌بین‌اند و معمولاً نکات مثبت موقعیت‌ها را می‌بینند؛ از این‌رو معمولاً آنها را به‌عنوان افرادی خونگرم و پرشور توصیف می‌کنند. نکات بیشتر در مورد برونگرایی را در مقاله مربوطه مطالعه کنید.
- میانگرا
میانگرا(Ambivert) فردی است که ویژگی‌های هر دو حالت برونگرایی و درونگرایی را دارد. یک میانگرا رفتار خود را بر اساس موقعیتی که در آن قرار دارد تغییر می‌دهد؛ برای مثال، ممکن است در جمع غریبه‌ها کاملاً درونگرا و محتاط باشد اما در میان دوستان صمیمی و خانواده پر‌انرژی و برونگرا عمل کند. میان‌گراها درک خوبی از محیط دارند و قادرند بر اساس موقعیت، رفتار درون‌گرایانه یا برون‌گرایانه را بروز دهند. اگر می‌خواهید با ویژگی‌های این تیپ شخصیتی بیشتر آشنا شوید، مقاله افراد میانگرا را مطالعه کنید.
به‌طور‌کلی، افراد برونگرا، درونگرا و میانگرا هر یک ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند که در شرایط مختلف می‌تواند آنها را جذاب نشان دهد. هر تیپ شخصیتی نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارد و هیچ‌کدام «بهتر» یا «بدتر» از دیگری نیستند؛ تنوع این سه شخصیت ارزشمند است، چرا که در ایجاد تعادل و پویایی تعاملات اجتماعی نقش مهمی ایفا می‌کند.
تفاوت خجالتی بودن و درونگرایی چیست؟
درونگرایی اغلب با خجالتی بودن اشتباه گرفته می‌شود زیرا هر دو با تعاملات اجتماعی محدود مشخص می‌شوند؛ اما تفاوت خجالتی بودن و درونگرایی چیست؟ درونگرایی یک تیپ شخصیتی است، در حالی که کمرویی و خجالت‌کشیدن یک احساس است. افراد خجالتی معمولاً دوست دارند با دیگران ارتباط برقرار کنند اما از این کار می‌ترسند. آنها بسیار خودآگاه هستند و به‌راحتی تحت‌تأثیر دیگران قرار می‌گیرند. در مقابل، بسیاری از درونگراها به راحتی می‌توانند معاشرت کنند؛ آنها فقط ترجیح می‌دهند این کار را در گروه‌های بسیار کوچک انجام دهند و انرژی خود را از تاملات درونی کسب کنند.
باورهای نادرست درباره درونگراها چیست؟
درباره درونگراها سوءتفاهم‌ها و باورهای نادرستی مانند اینکه آنها ضد اجتماعی یا خجالتی هستند وجود دارد. در ادامه به برخی از رایج‌ترین کلیشه‌های نادرست درباره درونگراها می‌پردازیم.
- درونگراها از مردم متنفرند.
افراد درونگرا از مردم یا معاشرت متنفر نیستند، فقط از معاشرت زیاد خوششان نمی‌آید؛ برای مثال، از رفتن به مهمانی‌ها(با افرادی که می‌شناسند) لذت می‌برند اما تا آخر آن مهمانی نمی‌مانند.
- درونگراها نمی‌خواهند دوستان جدید پیدا کنند.
درونگراها به کیفیت روابط بیشتر از کمیت آن اهمیت می‌دهند. این افراد از پیدا‌کردن دوست بیزار نیستند، بلکه تمایل دارند با تعداد محدودی از افراد با ویژگی‌های مشخص ارتباط داشته باشند.
- درونگراها عبوس و بداخلاق‌اند.
فقط به این دلیل که درونگراها بلند نمی‌خندند و زیاد معاشرت نمی‌کنند، نمی‌توان گفت که بداخلاق هستند. سکوت را با عصبانیت اشتباه نگیرید. آنها فقط مشغول مشاهده محیط و تجربه شادی به شیوه خودشان هستند.
- درونگراها اعتماد به نفس ندارند.
اعتماد به نفس از صحبت‌کردن، خندیدن یا داشتن دوستان زیاد نشات نمی‌گیرد بلکه ریشه در خودباوری، افتخار به خود و رضایت از هویت فردی دارد؛ بنابراین، به نوع شخصیت وابسته نیست.
- درونگراها خجالتی و ساکت هستند.
ساکت‌تر بودن درونگراها به معنای خجالتی، کم‌رو یا منزوی بودن این افراد نیست. این اشخاص نمی‌توانند در محیط‌هایی که با روحیه آنها سازگاری ندارد، عملکرد خوبی داشته باشند. همچنین، درونگراها ممکن است در جمع‌های شلوغ خجالتی به نظر برسند زیرا این فضاها با حال و هوای آنها هم‌خوانی ندارد.
- شناخت افراد درونگرا سخت است.
افراد درونگرا ترجیح می‌دهند تنها با تعداد معدودی دوستی عمیق داشته باشند. این اشخاص ممکن است با همه ارتباط برقرار نکنند اما دوستان صمیمی‌شان آنها را به‌خوبی می‌شناسند و رابطه مناسبی دارند.
ویژگی افراد درونگرا چیست؟
درونگرایی یک روش سالم و مثبت برای تعامل با جهان است. یک فرد درونگرا به‌جای داشتن ویژگی‌های صرفاً مثبت یا منفی، در برخی ویژگی‌ها قوی است و نیاز به تقویت برخی دیگر دارد. به اعتقاد یونگ، سلامت روان فردی در گرو تعادل و تناسب ویژگی‌های شخصیتی با محیط است؛ این تعادل از طریق خودآگاهی، شخصیت شناسی، پذیرش و انعطاف‌پذیری در مسیر زندگی به دست می‌آید.
در ادامه، به برخی از رایج‌ترین نشانه‌هایی که نشان می‌دهد شما درونگرا هستید می‌پردازیم:
- از تنهایی لذت می‌برند و در آن احساس راحتی می‌کنند.
- دایره‌ای کوچک اما صمیمی از دوستان دارند و کیفیت روابط را به کمیت ترجیح می‌دهند.
- نوشتن را به صحبت‌کردن ترجیح می‌دهند.
- بهترین عملکرد را در تنهایی و محیط‌های آرام ارائه می‌دهند.
- درون‌نگراها متفکر و دارای قدرت تخیل قوی هستند.
- خلاق، کنجکاو و خیال‌پردازند و از تخیل برای حل مسائل بهره می‌گیرند.
- برای تصمیم‌گیری زمان زیادی صرف می‌کنند.
- از قرار‌گرفتن در مرکز توجه دوری می‌کنند.
- از کار گروهی لذت زیادی نمی‌برند.
- احساسات خود را عمیقاً درک می‌کنند اما تمایل دارند آنها را خصوصی نگه دارند.
- پس از تعاملات اجتماعی احساس خستگی می‌کنند و برای بازیابی انرژی به دنیای درونی خود پناه می‌برند.
افراد درونگرا با چه کسانی ازدواج کنند؟
افراد درونگرا می‌توانند با هر فردی که با او تفاهم دارند، چه درونگرا و چه برونگرا، ازدواج کنند. ازدواج با یک فرد برونگرا می‌تواند به درونگرا کمک کند از منطقه امن خود بیرون بیاید و به زندگی خود تنوع بدهد. از طرفی، ازدواج یک درونگرا با درون‌گرای دیگر نیز کمک می‌کند دو طرف فضای شخصی و عمق احساس یکدیگر را بهتر درک کنند. مهم این است که هر دو طرف تفاوت‌های یکدیگر را بپذیرند، به ویژگی‌های شخصیتی هم احترام بگذارند و بتوانند تعادل ایجاد کنند.
سخن پایانی
درونگرایی یک ویژگی شخصیتی است که در آن فرد بر افکار و ایده‌های درونی خود متمرکز است، نه اتفاقات دنیای بیرونی. افراد درونگرا از معاشرت با یک یا دو نفر لذت می‌برند و از حضور در گروه‌های بزرگ یا جمع‌های شلوغ اجتناب می‌کنند. آنها به دنبال فرصت‌هایی برای تفکر و تنهایی هستند و تعاملات اجتماعی طولانی‌مدت می‌تواند انرژی آنها را کاهش دهد. درونگرا بودن یا نبودن نه فضیلت است و نه یک اختلال بلکه ویژگی شخصیتی است که رفتار‌ها، افکار و عملکرد افراد را تعیین می‌کند.
بدون دیدگاه